Artysta: Buckethead
Album: Night Gallery
Seria: Pike 57
Data wydania: 28.04.2014
Format: Digital
Czas: 30:11
Gatunek: experimental
Ocena: 7/10
Lista utworów:
01. Painting 1 (12:35)
02. Painting 2 (4:30)
03. Painting 3 (7:44)
04. Painting 4 (5:22)
To znów bardziej eksperymentalna strona Bucketheada, ale z tak potwornie odjechaną gitarą, że nie mogę nie lubić tego albumu. Na swój sposób to jest fascynująca płyta, choć dla wielu te muzyczne obrazy nie będą nadawać się do wystawienia. Gdziekolwiek. Ten album cię zaboli, ogłuszy, zabełta błękit w głowie. Ale dla mnie to jest świetna płyta, intensywna, niepokorna, oczyszczająca, cudownie rozczochrana. Coś jak muzyczna kartka świąteczna od Belzebuba.
„Painting 1” to jest po prostu wielki popis, jak za pomocą gitary zniszczyć muzykę. Ale jakaż ta destrukcja potrafi być wciągająca! Ileż wspaniale nietrafionych dźwięków, zdeformowanych solówek, wyszczerbionych nut! Jesteśmy z wizytą w królestwie dysonansu, krainie kakofonii, muzycznym wariatkowie. Podobny hardcore, tylko jeszcze wykoślawiony, zrani twoje uszy w „Painting 2”. Jakby Buckethead zajrzał na chwilę poza horyzont muzyki, a przerażający ryk zmutowanej gitary był sposobem na okazanie entuzjazmu. „Painting 3” to ciąg dalszy tego szaleństwa: tu wszystko jest przerysowane, muzycznie wyuzdane, podniesione do poziomu ekstremum, brzmi jak jakaś kosmiczna walka muzycznych demiurgów. I ten dobry z pewnością przegrał. No i jest w tym towarzystwie chyba najnormalniejszy „Painting 4”, z tym skradającym się, upiornym basem, no i znów ta gitara dostająca muzycznej kurwicy…
Dwie łyżeczki muzyki 
panjanusz said,
2 lutego, 2016 @ 12:15 pm
Sam nie wiem co o tej płycie napisać. Lubię w muzyce psychodeliczne dźwięki, to po tej płycie zastanawiam się czy aby na pewno? W takiej ekstremalnej formie jak tutaj to głowa mnie po prostu przy tym boli:). Wiem, że tak miało być i celowo to wszystko takie odjechane, ale nie czuję żadnego oczyszczenia po przesłuchaniu zawartości. Zdecydowanie nie dla każdego.
Ocena : 2/10